در بیان حقوق مؤ منان بر یکدیگر و حسن معاشرت با خلق

بسند معتبر منقول است که : معلى بن خنیس از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام پرسید که حق مسلمان بر مسلمان چیست فرمود، که هفت حق است که هر یک از آنها واجبست و اگریکى از آنها را ترک کند، از دوستى و طاعت خدا بدر مى رود، پرسید که آنها چیست فرمود که میترسم که بداین و بعمل نیاورى و رعایت آنها نکنى ، آسانترین آن حقوق آنستکه آنچه از براى خوددوست میدارى از براى او دوست دارى ، آنچه از براى خود نمى خواهى از براى او نخواهى ، دویم آنکه بپرهیزى از غضب او و پیروى خوشنودى او بکنى ، آنچه فرماید اطاعت کنى سیم آنکه یارى بجان و مال و بزبان و بدست و بپا، چهارم آنکه دیده و راهنماى و آئینه او باشى ، پنجم آنکه تو سیر نباشى و او گرسته باشد، تو سیراب نباشى و او تشنه باشد، تو پوشیده نباششى و او عریان باشد، ششم آنکه اگر تو خدمتکار داشته باشى و او نداشته باشد، واجبست که خادم خود را بفرستى که جامه اش را بشوید، طعامش را بسازد و رختخوابش را بگستراند، هفتم آنکه اگر ترا قسم دهد بعمل آورى و اگر بخانه دعوت کند قبول کنى ، اگر بیمار شود بعیادتش بروى ، اگر بمیرد بجنازه اش حاضر شوى ، اگر دانى که حاجتى دارد پیش ‍ گیرى ببر آوردن آن پیش از آنکه او تو سؤ ال کند، چون چنین کنى پیوند کرده محبت خود را بمحبت او و محبت او را بمحبت خود.
در حدیث دیگر فرمود که هیچ عبادتى نزد خدا بهتر از ادا کردن حق مؤ من نیست .

بسند حسن از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : وعده کردن مؤ من برادر مؤ من خود را نذریست که کفاره ندارد، هر که خلف وعده مؤ من بکند اول ابتدا بخلف وعده خدا کرده است و متعرض غضب الهى شده است .

در حدیث حسن دیگر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : هر که ایمان بخدا و روز قیامت دارد، باید که وفا کند بوعده خود.
بسندهاى معتبره از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : مؤمن را بر مؤمن هفت حق واجبست ، اول آنکه در حضور او را تعظیم نماید، محبتش در سینه او باشد، مال خود را با او صرف نماید، غیبت اورا بر خود حرام داند، و چون بیمار شود بعیادت او رود، چون بمیرد بجنازه اش حاضر شود، و بعد از مرگش بغیر از نیکى او چیزى نگوید.

بسند حسن از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که : دوست دار برادر مسلمان خود را و بخواه از براى او آنچه از براى خود مى خواهى ، مخواه از براى او آنچه از براى خود نمى خواهى ، چون محتاج شوى از او سؤ ال کن و هرگاه او از تو سؤ ال کند باو عطا کن ، نیکى را از او ذخیره مکن تا او هم از تو ذخیره نکند، یاور او باش تا او نیز یاور تو باشد، اگر غایب شود حرمت او را غایبانه نگهدار، چون بیاید بدیدنش برو و او را گرامى بدار بدرستیکه او از تست و تواز اوئى ، اگر با تو در مقام عتاب باشد از او جدا مشو تا کینه را از سینه او بدر کنى ، اگر نعمتى باو برسد خدا را شکر کن و اگر بلائى او را پیش آید یاور او باش ، با او مهربانى را زیاده کن .